Znaki ostrzegawcze

Znaki ostrzegawcze

Na terenie naszego kraju wyróżnić można 42 rodzaje znaków ostrzegawczych, z których każdy oznaczony jest literą A i numerowany od 1-34. Znaki drogowe ostrzegawcze umieszczane są w miejscach, w których niebezpieczeństwo występuje stale, ale również w miejscach, w których występuje ono nieregularnie. Znaki ostrzegawcze mają kształt trójkąta równobocznego, którego wierzchołek skierowany jest ku górze. Wyjątkiem jest jedynie znak drogowy A7 „ustąp pierwszeństwa przejazdu”, którego wierzchołek zwrócony jest ku dołowi. Znaki ostrzegawcze występujące w Polsce wyróżniają się żółtym tłem oraz występującą koloru czerwonego obwódką. Znaczna większość symboli pojawiających się na znakach ostrzegawczych jest koloru czarnego. Wyjątkiem jest znak ostrzegawczy A-19 zawierający w symbolu kolor biały oraz znak A-29, na którym widoczny jest kolor czerwony oraz biały. 

W całej Europie zastosowany jest ujednolicony system symboli zgodny z Konwencją o znakach i sygnałach drogowych uchwalony w 1968 roku w Wiedniu. Niewielkie różnice mogą się pojawić na zastosowaniu innego koloru tła np. może być to kolor biały zamiast żółtego. Symbole występujące na znakach ostrzegawczych typu A mogą nieznacznie odbiegać od grafiki poszczególnych symboli, które nie mniej jednak muszą oznaczać dokładnie takie samo ostrzeżenie.
 

ZNAKI OSTRZEGAWCZE

Znaki ostrzegawcze zaliczane są do znaków pionowych.

Cechy charakterystyczne to:

• trójkątny kształt wierzchołkiem zwrócony ku górze,
• żółte tło,
• czerwone obramowanie,
• w większości przypadków czarne symbole.

Wyjątkiem jest znak A-7 – „ustąp pierwszeństwa” – położenie jest odwrotne od reguły; wierzchołek trójkąta zwrócony ku dołowi.

W Polsce możemy spotkać 42 rodzaje znaków ostrzegawczych, oznaczonych literą A i liczbami od 1 do 34. W celu rozróżnienia typu znaku w oznaczeniu może być także zastosowana mała litera. Istotny jest fakt, że kilka typów znaków ostrzegających posiada więcej, niż jedno znaczenie.

Rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 170, poz. 1393) uściśla zastosowanie, informacje oraz pełną specyfikację znaków ostrzegawczych w Polsce.

Zadaniem znaków ostrzegawczych jest przede wszystkim zwiększenie bezpieczeństwa na drodze, ostrzeganie kierujących przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Zobowiązują one także uczestników ruchu do zachowania wzmożonej czujności i szczególnej ostrożności.

Na drogach, gdzie dopuszczalna prędkość pojazdów przekracza 60 km/h, odległość miejsca niebezpiecznego od znaku ostrzegawczego wynosi od 150 do 300 metrów. W przypadku, gdy dozwolona prędkość jest niższa niż 60km/h – 100 metrów.

Wyjątkiem jest znak A-7 –„ustąp pierwszeństwa” – znak ten umieszcza się na drogach kierując się odrębnymi zasadami:  50 m od skrzyżowania na drogach, na których dopuszczalna prędkość pojazdów przekracza 60 km/h, oraz do 25 m od skrzyżowania na pozostałych drogach.

Odległość miejsca niebezpiecznego od znaku wskazuje tabliczka T-1, umieszczona pod znakiem ostrzegającym.

Tabliczka T-2 wskazuje długość odcinka drogi, na którym powtarza się lub występuje niebezpieczeństwo, jeżeli długość odcinka przekracza 500 m.

Znaki ostrzegawcze w postaci znaków świetlnych, na których symbole barwy białej znajdują się na czarnym tle, mają takie samo znaczenie, jak znaki w postaci tarcz z czarnymi symbolami. Przepis ten stosuje się odpowiednio do symboli i napisów na tabliczkach pod znakami.