IV Ruch pojazdów

Kierującego pojazdem obowiązuje ruch prawostronny.

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego (rozdział 3, oddział 1, art. 16) „Kierujący pojazdem, korzystając z drogi dwujezdniowej, jest obowiązany jechać po prawej jezdni; do jezdni tych nie wlicza się jezdni przeznaczonej do dojazdu do nieruchomości położonej przy drodze”.

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego (rozdział 3, oddział 1, art. 16) „Kierujący pojazdem, korzystając z jezdni dwukierunkowej co najmniej o czterech pasach ruchu, jest obowiązany zajmować pas ruchu znajdujący się na prawej połowie jezdni”

„Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni. Jeżeli pasy ruchu na jezdni są wyznaczone, nie może zajmować więcej niż jednego pasa.”

Włączanie się do ruchu wymaga zachowania szczególnej ostrożności, a także konieczności ustąpienia pierwszeństwa wszystkim pozostałym uczestnikom ruchu. Przede wszystkim, zanim rozpoczniesz ruch, dokonaj uważnej obserwacji sytuacji jaka występuje na drodze, a także podejmij trafną decyzję, czy manewr włączania się do ruchu przeprowadzisz w bezpieczny sposób. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości zaczekaj na poprawę sytuacji.

Włączającym się do ruchu jesteś także w ściśle określonych przepisami sytuacjach, np. podczas:

• wyjazdu ze strefy zamieszkania,
  
• wyjazdu na drogę z nieruchomości, obiektu przydrożnego tj. parkingu, stacji benzynowej,
  
• wyjazdu z drogi niebędącej drogą publiczną,
  
• wyjazdu na drogę z pola,
  
• wyjazdu z drogi niebędącej drogą publiczną (drogi wewnętrznej),
  
• wyjazdu z drogi dla rowerów na jezdnię lub pobocze, z wyjątkiem wjazdu na przejazd dla rowerzystów lub pas ruchu dla rowerów.
  

Autostrada to droga dwujezdniowa, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca, które na równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40 km/h, w tym również w razie ciągnięcia przyczep.

Droga ekspresowa to droga dwu- lub jednojezdniową, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca.

Początek lub kontynuację autostrady wyznacza znak D-9.

O końcu autostrady informuje znak D-10 oraz poprzedzające go słupki informujące o odległości do końca autostrady.

Początek lub kontynuację drogi ekspresowej wyznacza znak D-7, a jej koniec – znak D-8.

Umieszczona pod znakiem D-7 lub D-9 tabliczka T-28 wskazuje, że za przejazd pobierane są opłaty.

Przepisy zabraniają na autostradzie:

• zawracania,
• cofania,
• holowania; z wyjątkiem holowania przez pojazdy przeznaczone do holowania do najbliższego wyjazdu lub miejsca obsługi podróżnych,
• zatrzymania na pasie między jezdniami,
• zatrzymania i postoju pojazdu w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu

Przepisy zabraniają na drodze ekspresowej:

• cofania,
• zawracania z wyjątkiem skrzyżowania lub miejsca do tego przeznaczonego,
• zatrzymania na pasie między jezdniami,
• zatrzymania i postoju pojazdu w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu.

Strefa zamieszkania to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi. W strefie zamieszkania pieszy może się swobodnie poruszać po całej udostępnionej do użytku publicznego przestrzeni i ma pierwszeństwo przed pojazdami – kierujący w takiej sytuacji musi zawsze ustąpić pierwszeństwa pieszemu.

W strefie zamieszkania:

• dopuszczalna prędkość dla pojazdu to 20 km/h i takiej prędkości nie możesz przekraczać,
• postój pojazdu dozwolony jest jedynie w miejscach do tego celu wyznaczonych,
• wyjeżdżając z tej strefy jesteś włączającym się do ruchu, dlatego musisz zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa innemu uczestnikowi ruchu.

Droga wewnętrzna – to droga niepubliczna, która może mieć również postać parkingu oraz placu przeznaczonego do ruchu pojazdów. Najczęściej takie drogi można spotkać na osiedlach mieszkaniowych, ale też mogą stanowić obszary komunikacyjne przy sklepach zwłaszcza hipermarketach.

Na drogach wewnętrznych, tych ogólnodostępnych, jak i tych o ograniczonym dostępie, musimy stosować przepisy, które regulują bezpośrednie relacje między uczestnikami tego ruchu:

• ustąpienia pierwszeństwa w danych sytuacjach, np. przy włączaniu się do ruchu, przy ruszaniu ze stanowiska postojowego,
• ruchu prawostronnego,
• bezpiecznej prędkości,
• pierwszeństwa dla pieszych – zwłaszcza na placach przed sklepami,
• używania świateł w warunkach niedostatecznej widoczności.

Początek drogi wewnętrznej wyznacza znak D-46, a jej koniec znak D-47.

Przy wyjeżdżaniu z drogi wewnętrznej jesteś włączającym się do ruchu. Kierujący w tej sytuacji musi zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa wszystkim pozostałym uczestnikom ruchu.

Strefa ruchu to jest to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi: D-52 oraz D-53.

Omijanie to przejeżdżanie obok nieporuszającego się pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody.

Przy omijaniu kierujący pojazdem jest obowiązany zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość; omijanie pojazdu sygnalizującego zamiar skręcenia w lewo może odbywać się tylko z jego prawej strony.

Zakaz omijania dotyczy:

• pojazdów, które jechały w tym samym kierunku i zatrzymały się celu ustąpienia im pierwszeństwa pieszemu,
• pojazdów, które oczekują przed przejazdem kolejowym,
• pojazdów sygnalizujących kierunkowskazem zamiar skrętu w lewo - z ich lewej strony,,
• tramwajów stojących na przystanku, do których wsiadają lub z których wysiadają pasażerowie.

Wymijanie – to przejeżdżanie obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w przeciwnym kierunku.

Kierujący pojazdem jest obowiązany przy wymijaniu zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu lub uczestnika ruchu, a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się.

Wyprzedzanie – to przejeżdżanie obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w tym samym kierunku.

Wyprzedzanie jest manewrem trudnym i niebezpiecznym oraz wymagającym odpowiedniego przygotowania, koncentracji, a także umiejętności przewidywania następujących po sobie zdarzeń. Zachowanie szczególnej ostrożności jest tutaj obowiązkowe, podobnie jak zachowanie odpowiedniego dużego, bezpiecznego odstępu od wyprzedzanego pojazdu lub uczestnika ruchu. W razie wyprzedzania roweru, wózka rowerowego, motoroweru, motocykla lub kolumny pieszych odstęp ten nie może być mniejszy niż 1 m.

Kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy:

• ma odpowiednią widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu;
• kierujący, jadący za nim, nie rozpoczął wyprzedzania;
• kierujący, jadący przed nim na tym samym pasie ruchu, nie zasygnalizował zamiaru wyprzedzania innego pojazdu, zmiany kierunku jazdy lub zmiany pasa ruchu.

Kierującemu pojazdem wyprzedzanym zabrania się w czasie wyprzedzania i bezpośrednio po nim zwiększania prędkości.

Wyprzedzanie z prawej strony

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego (Dopuszcza się wyprzedzanie z prawej strony na odcinku drogi z wyznaczonymi pasami ruchu

• na jezdni jednokierunkowej,
• na jezdni dwukierunkowej, jeżeli co najmniej dwa pasy ruchu na obszarze zabudowanym lub trzy pasy ruchu poza obszarem zabudowanym przeznaczone są do jazdy w tym samym kierunku.

W jakich przypadkach wyprzedzanie jest zabronione?

• przy dojeżdżaniu do wierzchołka wzniesienia,
• na zakręcie oznaczonym znakami ostrzegawczymi,
• na skrzyżowaniu, z wyjątkiem skrzyżowania o ruchu okrężnym lub na którym ruch jest kierowany,
• na przejściu dla pieszych oraz na przejściach dla rowerzystów, a także bezpośrednio przed takimi miejscami, z wyjątkiem przejść lub przejazdów, na których ruch jest kierowany,
• na przejazdach kolejowych i bezpośrednio przed nimi ,
• na odcinkach dróg, na których obowiązuje zakaz wyprzedzania wyrażony odpowiednim znakiem zakazu. Jeżeli pod znakiem B-25 umieszczona została dodatkowa tabliczka z symbolem pojazdu, zakaz ten dotyczy wyłącznie pojazdów wskazanych na takiej tabliczce,
• wyprzedzanie pojazdu uprzywilejowanego na obszarze zabudowanym,
• jeśli wyprzedzanie wiązałoby się z koniecznością przekroczenia linii ciągłej – pojedynczej lub podwójnej.

Przepisy dotyczące zmiany kierunku jazdy są bardzo krótkie i ogólne, a to wymaga ich przestrzegania i dostosowania do aktualnej sytuacji, z zachowaniem zdrowego rozsądku.

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego „Kierujący pojazdem jest obowiązany zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu oraz zaprzestać sygnalizowania niezwłocznie po wykonaniu manewru”.

Zmiana kierunku jazdy następuje wówczas, gdy skręcasz w inną drogę lub jezdnię na skrzyżowaniu lub poza nim. Każdą zmianę kierunku jazdy możesz przeprowadzić tylko i wyłącznie po warunkiem zachowania szczególnej ostrożności oraz wcześniejszego zasygnalizowania zamiaru takiej zmiany odpowiednim kierunkowskazem. Każdy kierujący zmieniając pas ruchu jest obowiązany do tego, aby dokładnie się upewnić, czy wykonany manewr nie spowoduje zajechania drogi innemu uczestnikowi ruchu lub nie zagrozi bezpieczeństwu pieszych znajdujących się na drodze.

Kierujący, który zamierza dokonać zmiany kierunku jazdy musi:

• zbliżyć się do prawej krawędzi jezdni jeżeli zamierza skręcić w prawo,
• zbliżyć się do lewej krawędzi jezdni, jeżeli zamierza skręcić w lewo z jedni jednokierunkowej,
• zbliżyć się do środka jezdni, jeżeli zamierza skręcić w lewo z jezdni dwukierunkowej.

Jeżeli natomiast pasy ruchu są wyznaczone, kierujący pojazdem musi zając pas zgodny z kierunkiem dalszej jazdy.

Zmiana pasa ruchu

Zmiana pasa ruchu to zmiana położenia pojazdu wobec krawędzi lub osi jezdni, ale przy pozostaniu na tej samej jezdni. Podczas zmiany zajmowanego pasa ruchu należy zachować szczególną ostrożność.

Kierujący pojazdem, który zmierza zmienić pas ruchu poza skrzyżowaniem powinien ustąpić pierwszeństwa pojazdowi, jadącemu po pasie, na który chce wjechać (wyjątkiem od tej zasady są przepisy dotyczące jazdy na suwak) oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

Przepisy dotyczące zmiany pasa ruchu nakazują kierującemu ustąpienie pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać – jednak wyjątkiem od tej zasady są przepisy dotyczące jazdy na suwak, czyli naprzemiennego włączenia się do ruchu.

Zasada jazdy na suwak obowiązuje wówczas, gdy spełnione są dwa warunki:

• znaczne zmniejszenie prędkości na jezdni spowodowane np. przez korek drogowy,
• brak możliwości kontynuacji pasem ruchu z powodu wystąpienia przeszkody na tym pasie lub jego zanikania.

W takiej sytuacji kierujący pojazdem poruszający się sąsiednim pasem ruchu jest zobowiązany bezpośrednio przed miejscem wystąpienia przeszkody lub miejscem zanikania pasa ruchu:

• na jezdni z więcej niż jednym pasem ruchu umożliwić jednemu pojazdowi lub zespołowi pojazdów zmianę pasa ruchu na sąsiedni, na którym istnieje możliwość kontynuacji jazdy,
  
• na jezdni z więcej niż dwoma pasami ruchu, gdy nie istnieje możliwość kontynuacji jazdy dwoma pasami ruchu, umożliwić zmianę pasa ruchu jednemu pojazdowi lub jednemu zespołowi pojazdów z prawej strony, a następnie jednemu pojazdowi lub jednemu zespołowi pojazdów z lewej strony.
  

Korytarz życia

Zgodnie z przepisami ruchu drogowego, uczestnicy ruchu i inne osoby znajdujące się na drodze są zobowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego poprzez niezwłoczne usunięcie się z drogi, a w razie potrzeby zatrzymanie się.

W warunkach zwiększonego natężenia ruchu, który utrudnia swobodny przejazd pojazdu uprzywilejowanego, kierujący są zobowiązani stosować się do szczegółowych przepisów dotyczących formowania korytarzy życia:

• na jezdni z dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdem poruszający się prawym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasa ruchu,
  
• na jezdni z więcej niż dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się skrajnym lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdami poruszający się pozostałymi pasami ruchu są obowiązani usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasów ruchu.
  

Co ważne, z korytarzy życia oprócz pojazdów uprzywilejowanych mogą korzystać jedynie pojazdy zarządców dróg lub pomocy drogowej biorące udział w akcji ratowniczej. W innym wypadku zabronione jest korzystanie z nich, a kierujący pojazdami mogą kontynuować jazdę po uprzednio zajmowanym pasie po przejeździe pojazdów uprzywilejowanych.

Manewr zawracania polega na zmianie kierunku jazdy na przeciwny. Podczas zawracania kierujący musi zachować wzmożoną uwagę oraz szczególną ostrożność. Wykonanie manewru zawracania można wykonać wszędzie, gdzie nie jest to zabronione, sygnalizując to wcześniej kierunkowskazem, w odpowiednich warunkach i po upewnieniu się, że nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa.

Zabrania się zawracania:

• na moście,
• w tunelu,
• na wiadukcie,
• na drodze jednokierunkowej,
• na autostradzie,
• na drodze ekspresowej, wyjątkiem skrzyżowania lub miejsca do tego przeznaczonego, w warunkach, w których mogłoby to zagrozić bezpieczeństwu ruchu na drodze lub ruch ten utrudnić,
• przy znakach:
  • B-23 „zakaz zawracania” (zakaz obowiązuje od miejsca ustawienia znaku do skrzyżowania i na skrzyżowaniu),
    
  • B-21 Zakaz skrętu w lewo – zakaz dotyczy samego skrzyżowania,
    
  • Linii ciągłej pojedynczej lub podwójnej,
    
  • Sygnalizacji kierunkowej S-3 bez strzałki zawracania,
    
  • Nakaz jazdy, prosto, w lewo lub w prawo,
    

Kierowca powinien jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, nie powinna ona utrudniać zatrzymania pojazdu w razie pojawienia się przeszkody lub innego zagrożenia.

Jako kierowca musisz zawsze mieć świadomość z jaką prędkością jedziesz i określić odpowiednią prędkość jazdy biorąc pod uwagę:

• warunki jazdy,
• inne osoby poruszające się na drodze,
• panujące warunki atmosferyczne,
• wszelkie możliwe niebezpieczeństwa,
• ograniczenia prędkości.

Standardowe limity prędkości odnoszące się do motocykli i samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony to:

Obszar niezabudowany

• na autostradzie – 140 km/h,
• na drodze ekspresowej dwujezdniowej – 120 km/h,
• na drodze ekspresowej jednojezdniowej – 100 km/h,
• na drodze dwujezdniowej, dwukierunkowej, o dwóch pasach ruchu – 100 km/h,
• na drodze jednojezdniowej dwukierunkowej – 90 km/h.

Obszar zabudowany

• przez całą dobę– 50 km/h,
• strefa zamieszkania – 20 km/h.

Limity prędkości odnoszące się do pozostałych pojazdów oraz zespołów pojazdów z przyczepą to:

Obszar zabudowany:

• przez całą dobę – 50 km/h,
• strefa zamieszkania – 20 km/h.

Obszar niezabudowany:

• na autostradzie – 80 km/h,
• na drodze ekspresowej jednojezdniowej – 80 km/h,
• na drodze ekspresowej dwujezdniowej – 80 km/h,
• na drodze dwujezdniowej, dwukierunkowej, o dwóch pasach ruchu – 80 km/h,
• na drodze jednojezdniowej dwukierunkowej – 70 km/h.

Bezpieczny odstęp

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego Kierujący pojazdem jest obowiązany:

1. jechać z prędkością nieutrudniającą jazdy innym kierującym,
2. hamować w sposób niepowodujący zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia,
3. utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Podczas przejazdu autostradą i drogą ekspresową kierujący jest obowiązany zachować minimalny odstęp między pojazdem, którym kieruje, a pojazdem jadącym przed nim na tym samym pasie ruchu. Odstęp ten wyrażony w metrach określa się jako nie mniejszy niż połowa liczby określającej prędkość pojazdu, którym porusza się kierujący, wyrażonej w kilometrach na godzinę. Przepisu tego nie stosuje się podczas manewru wyprzedzania.

Zachowanie odpowiedniego odstępu między pojazdami jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na bezpieczeństwo ruchu drogowego. Im większy dystans pomiędzy pojazdami, tym dłuższy czas na reakcję w przypadku niespodziewanej sytuacji i większe szanse na uniknięcie kolizji.

Przeciętny czas reakcji wynosi około 1 sekundy. To czas jaki kierowca potrzebuje na reakcję, gdy odbierze informację o konieczności wykonania manewru. Czas reakcji może się jednak wydłużyć, nawet kilkukrotnie, jeśli uwaga kierowcy zostanie zaabsorbowana czymś innym, może to być np. obsługa radia, czy rozmowa z pasażerem. Wydłużenie czasu reakcji jest także naturalnym efektem zmęczenia, senności i gorszego samopoczucia.

Reguła trzech sekund

W momencie, gdy jadący przed nami samochód minie znak drogowy, drzewo lub inny nieruchomy punkt odniesienia powinniśmy odliczyć „101, 102, 103”. Wypowiedzenie spokojnie tych trzech liczb odpowiada w przybliżeniu trzem sekundom. Jeśli w tym czasie nie dojedziemy do punktu odniesienia, oznacza to, ze zachowujemy bezpieczny odstęp 3 sekund. Jeśli miniemy go, zanim wypowiemy dwie liczby, powinniśmy zwiększyć odległość od jadącego przed nami auta.

Hamowanie

Hamowanie to nierozłączny element jazdy samochodem. Hamujemy dojeżdżając do świateł, zatrzymując się przed przejściem dla pieszych, poruszając się w korku czy zwyczajnie chcąc spowolnić prędkość pojazdu.

Czynniki wpływające na drogę hamowania:

• umiejętności kierowcy,
• warunki atmosferyczne,
• przyczepność opon,
• stan techniczny układu hamulcowego.

Rodzaje hamowania:

• hamowanie normalne - polegające na ciągłym wywieraniu nacisku na pedał hamulca bez wyłączania sprzęgła, które wyłącza się w ostatniej fazie hamowania. Nacisk na pedał należy zwiększać stopniowo, tak aby jednocześnie hamować pojazd silnikiem.
• hamowanie awaryjne - polegające na energicznym naciśnięciu na pedał hamulca, w celu zatrzymania pojazdu w możliwie najkrótszym czasie. W ostatniej fazie hamowania, w razie możliwości, należy wcisnąć pedał sprzęgła w celu niedopuszczenia do unieruchomienia silnika pojazdu.
• hamowanie pulsacyjne - polegające na naciskaniu i zwalnianiu pedału z dużą częstotliwością. Hamowanie to zmniejsza możliwość poślizgu kół, szczególnie na śliskiej nawierzchni.
• hamowanie silnikiem - polega na wytracaniu prędkości poprzez nierozłączanie układu napędowego przy zwolnionym pedale przyspieszenia i na odpowiednim biegu. Ten rodzaj hamowania należy stosować przede wszystkim w terenie górzystym podczas zjeżdżania ze wzniesień.

Holowanie – to czynność polegająca na ciągnięciu pojazdu silnikowego przez drugi pojazd silnikowy lub motorower na połączeniu giętkim lub sztywnym.

Do holowania motocykla należy użyć połączenia giętkiego, umożliwiającego łatwe odczepienie się. Sposób połączenia innych pojazdów ma wykluczyć odczepienie się w czasie jazdy.

Do holowania można użyć połączenia sztywnego pod warunkiem, że co najmniej jeden układ hamulców jest sprawny w pojeździe holowanym zaś w połączeniu giętkim sprawne muszą być oba układy. Nie jest wymagany sprawny układ hamowania w pojeździe holowanym, którego przednie zawieszenie oparte jest o część mechaniczną pojazdu holującego.

Odwołując się do Kodeksu Ruchu Drogowego (rozdział 3, oddział 9, art. 31) Kierujący może holować pojazd silnikowy tylko pod warunkiem, że:

1. prędkość pojazdu holującego nie przekracza 30 km/h na obszarze zabudowanym i 60 km/h poza tym obszarem;
2. pojazd holujący ma włączone światła mijania również w okresie dostatecznej widoczności;
3. w pojeździe holowanym znajduje się kierujący mający uprawnienie do kierowania tym pojazdem, chyba że pojazd jest holowany w sposób wykluczający potrzebę kierowania nim;
4. pojazd holowany jest połączony z pojazdem holującym w sposób wykluczający odczepienie się w czasie jazdy; nie dotyczy to holowania motocykla, który powinien być połączony z pojazdem holującym połączeniem giętkim w sposób umożliwiający łatwe odczepienie;
5. pojazd holowany, z wyjątkiem motocykla, jest oznaczony z tyłu po lewej stronie ostrzegawczym trójkątem odblaskowym, a w okresie niedostatecznej widoczności ma ponadto włączone światła pozycyjne; zamiast oznaczenia trójkątem odblaskowym pojazd holowany może wysyłać żółte sygnały błyskowe w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu;
6. w pojeździe holowanym na połączeniu sztywnym jest sprawny co najmniej jeden układ hamulców, a w pojeździe holowanym na połączeniu giętkim – dwa układy;
7. odległość między pojazdami wynosi nie więcej niż 3 m przy połączeniu sztywnym, a od 4 m do 6 m przy połączeniu giętkim, przy czym połączenie jest oznakowane na przemian pasami białymi i czerwonymi albo zaopatrzone w chorągiewkę barwy żółtej lub czerwonej; przepisu tego nie stosuje się w razie holowania pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Zabrania się holowania:

1. pojazdu o niesprawnym układzie kierowniczym lub o niesprawnych hamulcach, chyba że sposób holowania wyklucza potrzebę ich użycia
2. pojazdu za pomocą połączenia giętkiego, jeżeli w pojeździe tym działanie układu hamulcowego uzależnione jest od pracy silnika, a silnik jest unieruchomiony;
3. więcej niż jednego pojazdu, z wyjątkiem pojazdu członowego;
4. pojazdem z przyczepą (naczepą);
5. na autostradzie, z wyjątkiem holowania przez pojazdy przeznaczone do holowania do najbliższego wyjazdu lub miejsca obsługi podróżnych.

W razie holowania pojazdu w sposób wykluczający potrzebę kierowania nim lub użycia hamulców, rzeczywista masa całkowita pojazdu holowanego nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu holującego.

Dopuszczalne prędkości pojazdu holowanego

• Strefa zamieszkania – 20 km/h
• Obszar zabudowany – 30 km/h
• Obszar niezabudowany – 60 km/h
• Droga ekspresowa – 60 km/h
• Autostrada – 60 km/h tylko pomoc drogowa